پارچه بافتنی ماده ای است که از حلقه های به هم پیوسته نخ ساخته شده است. می توان آن را با تکنیک های ماشینی یا دست باف تولید کرد و اغلب برای تولید لباس استفاده می شود. پارچه‌های بافتنی دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی هستند که با پارچه‌های بافته‌شده که به‌جای سوزن با استفاده از دستگاه بافندگی ساخته می‌شوند، متفاوت است.

فرآیند گره بافی شامل استفاده از چندین دستگاه تخصصی برای ایجاد بافت و نقش مورد نظر در پارچه است. ابتدا یک رول بزرگ نخ به وسیله ای الکترونیکی به نام تار وارد می شود که تارها را آماده می کند تا به دو رشته به نام «انتهای تار» ببافند. این انتهای تار سپس به هیلدهای فلزی روی ماشین بافندگی وارد می‌شود، جایی که آنها یک شبکه به هم پیوسته به نام «پر» یا «زمین بافندگی» را تشکیل می‌دهند که لایه پایه پارچه بافتنی را تشکیل می‌دهد. پس از تکمیل این لایه، می توان لایه های اضافی متشکل از رنگ های مختلف را تا رسیدن به طرح مورد نظر اضافه کرد. در نهایت، لایه ها در نقاط مختلف در طول خود توسط بخیه هایی به نام selvedge به یکدیگر متصل می شوند و سپس برای تولید محصول نهایی آماده برای پردازش بیشتر، مانند رنگرزی یا چاپ در صورت لزوم، به یکدیگر بریده می شوند.

تفاوت بین پارچه های بافته شده و بافتنی عمدتاً در نحوه ساخت آنها است. پارچه‌های بافته شده شامل گروه‌هایی از نخ‌های عمودی هستند که در هم تنیده شده‌اند، در حالی که پارچه‌های بافتنی حاوی حلقه‌های جداگانه‌ای هستند که به‌صورت عمودی به طرف دیگر متصل می‌شوند (به نام «بخیه‌های جوراب دار»). این بدان معنی است که معمولاً جزئیات کمتری در مقایسه با الگوهای بافته وجود دارد، زیرا نیازی به بافت پیچیده مانند ملیله یا لحاف نیست - در عوض، بخیه‌ها فقط روی یکدیگر قرار می‌گیرند و بلوک‌های محکم تری را تشکیل می‌دهند، به جای اینکه بافت یک بافت را داشته باشند. الگوی سنتی یک پارچه تابیده شده با الگوی پیچیده ای از جزئیات بسیار کوچک.